Lüttjepütt oder In Grootvadder sien Hüüs (Johann Diedrich Bellmann)
De „Lüttjepütt“ vun Johann Diedrich Bellmann hett bi den Hinstorff Verlag en neiet Gesicht kregen. De 4. Uplaag 2005 is nu ok vun Werner Schinko illustreert. Dat sünd so lütte Vignetten mit Bottervagel, Voss un Haas, mit Miegimmen, Kreih un Lünken - sporsam insett, mit lichte Fedder tekent. Dat drängt sik nich up, dat sünd lütte Togaven, dat een dat Book geern in de Hand nimmt. „Lüttjepütt“ - dat sünd veele, veele Fragen, de en jung Minsch so hett, un de Antwurten sünd nich so, dat wi nu Bescheed weet. Nee, Bellmann hett jümmers noch een in’n Sinn dorbi, un he lett uns wieder nadinken, un denn hebbt wi we’er nei’e Fraagen ... Dat is woll de grote Erfolg vun düt Book. Een kann dat jümmers weer upschlaan, un een findt jümmers weer wat Neies to’n Nadinken.
So fangt dat an:
„Duu, seggt Lüttjepütt. Un de Duuv seggt: Duuu.
Duu, seggt Lüttjepüüt noch maal. Un de Duuv seggt: Duuu.
To düch em dat narrsch, un he rööp luuthals: Ik!
Dor flöög de Duuv weg. -
Du, Mudder, seggt Lüttjepütt, de Duuv is wegflagen. -
Du hest ehr verjaagt.
Ik heff doch bloots Ik seggt. - Dat weer verkehrt.
Harr ik dat liesen seggen müsst? - Ik - dat is ümmer to luut.“