April-Snee
„April, April - deit jümmers, wat he will!“, düssen Schnack kennt jedeen.
Vondaag is Diensdag - „Carlotta-Dag“ för Oma un Opa. - As de lütt Enkeldochter ankummt, is en Laag Snee över’t Land kamen. Carlotta steiht un wunnert sik. Se meent: „Oma? Worüm gifft dat nu noch Snee? De Blomen sünd doch al dor!“ Tja, wat schall Oma dorto seggen?
Opa kummt ehr to Hölp: „Tja, mien Deern, dat is so: Eegentlich is dat jo Water, dat in de Wulken sitt. Dat kummt denn in’n Fröhjohr, in’n Sommer un in’n Harvst as Regen vun’n Heben. Wenn dor aber nu ganz koolen Wind anpuust kummt, denn ward ut dat Water Snee, de up de Eer dalweiht.“
Carlotta geiht in de Knee un leggt ehr beid Hannen up den koolen Snee. Denn stappt se nadinkert in’t Huus. Opmal geiht allens ganz fix. Schoh ut, Strümp ut, Hussdöör up - un rut is de lütt Carlotta! Barfoot in’n Snee. Se juuchzt luut up: „Huch, Oma! Dat is würklich koolt! Huuch!“ Fix is se weer in’t Huus. Fööt afdrögen, Strümp un Schoh wedder antrecken - dat geiht ruckzuck.
As ehr Mudder namiddags ehr Dochter afhalen will, sitt de al up de Trepp achter de Huusdöör un luurt. Dat Auto feuhrt up’n Hoff, Carlotta ritt Schoh un Strümp von de Fööt. Se ritt de Huusdör wiet up, un as de Blitz suust se na buten un barfoot in’n Snee. Se juuchzt luut vör Vergnögen.
Ehr Mudder weet gor nich, wat se dorto seggen schall. „Carlotta, Kind! Du verköhlst di! Gah fuurts weer na binnen!“ Denn suust se achter ehr Dochter ran. De hett al dormit rekent. Se quietscht luut up un löppt in en groten Bogen dörch den Snee un den in’t Huus. - „Kiek mol, mien Fööt sünd ganz warm!“, meent se, as se Strümp un Schoh weer antreckt.
Carlotta, Carlotta - deit jümmers, wat se will!
Carlotta- En lütt Deern ut de Heid
(upschreben vun Gisela Timm)